جو دامی

این گیاه نسبت به گندم در برابر خشکی مقاوم تر است و بنابراین در آب و هوایی که آب، سبب محدود کردن تولید غلات می‌شود، جو می‌تواند بیشترین محصول را تولید کند.
جو به عنوان متداول ترین غله پس از گندم بخصوص در مناطق معتدل و سردسیر محسوب می شود که حداقل پروتئین استاندارد آن میبایست درحدود 12-10 درصد و فیبر آن (مواد غیر قابل هضم) حدود 4.5 درصد باشد. از آنجائیکه جو فاقد ویتامین A و D بوده و حدود 30 الی 50 درصد کنسانتره غذای دام را تشکیل می دهد لذا استفاده از آن در جیره نشخوار کنندگان سبب تسریع رشد و افزایش پروتئین شیر دام ها می گردد.
جو یکی از مهم‌ترین غلات در تهیه خوراک دام و طیور است. عمده جوهای وارداتی به کشور به خصوص از بنادر شمالی  ایران، جو روسیه و قزاقستان است.